Metro, linia M1
Starszy pan peroruje do dwóch dziewczynek: "Pewnie chodzicie do szkoły. Do polskiej szkoły. To musicie mówić po polsku, bo jesteście w Polsce."
Nie, nie musicie. Nic nie musicie, Dziewczyny!
Ulica, po wyjściu z metra
Z naprzeciwka idzie młoda kobieta w hidżabie. Hidżab jest z jedwabiu, cieniutki, beżowy, misternie upięty na włosach. Trzyma za rękę kilkuletnią dziewczynkę. Pochyla się do niej, uśmiecha i mówi coś po rosyjsku. Mijamy się.
Trwa już 76 dni. Wiem, bo internet odlicza. Już ponad dwa miesiące wojny, która mnie właściwie nie powinna dotykać, bo jest gdzieś za granicą, ale którą mimo to przeżywam.
Jeszcze przed wojną znalazłam przypadkiem na You Tube'ie ukraiński zespół streamujący ze swojego studia i teraz ta wojna już nie jest anonimowa - ma twarze, nazwiska, rodziny, kota i siedzi w bunkrze w Charkowie.
Pierwsze dni wojny, tysiące, dziesiątki tysięcy, setki tysięcy kobiet i dzieci w traumie uciekających do Polski to był ogrom, którego nikt z nas się nie spodziewał, ale w tej masie łatwo było przeoczyć konkretne osoby. Mariupol, Azowstal, to też ludzie, których twarze i nazwiska znam.
Zastępca dowódcy pułku Azow, Światosław Pałamar, ma 39 lat, młody chłopak, gotów walczyć do końca. Mam przed oczami jego twarz i nie chcę, żeby umierał.
EDIT: 29.07.2022 Ołeniwka...
EDIT: 21.09.2022 dowódcy z Azowstali uwolnieni, "Kalina" też...
