Dylemat

Dość banalny. Wnętrzarski. Jakiś czas temu wspomniałam o drzwiach babcinej szafy, która robi u mnie za lustro w przedpokoju. Paula chciała nawet zobaczyć to cudo, ale muszę ze wstydem przyznać, że mam opory. Nie dlatego, bynajmniej, że z lustrem jest coś nie halo, ale z całą resztą.
Lustro wisi sobie w przedpokoju, dokładnie na wprost wejściowych drzwi do mieszkania i wszyscy goście przegladają się w nim wchodząc. Przedpokój jest bardzo wąski, więc właściwie niemal wchodzi się w to lustro i szok, jakim jest niespodziewane stanięcie ze sobą oko w oko, sprawia, że nikt nie przygląda się reszcie.
A reszta to widok zaiste smutny. W czasach moich rodziców przedpokój był wyklejony tapetą imitującą jakieś ciemne drewno. Kilka lat temu w przypływie furii zdarłam te tapety i pomalowałam ściany na kolor, który w owym czasie wydawał mi się optymistyczny i radosny - wściekłą zieleń. Fakt, w przedpokoju zrobiło się jaśniej i weselej, ale ząbki bolały ;)
W zeszłym roku  do obrazu rozpaczy dołożyła swoje Pani Sąsiadka z Góry, a konkretnie jej wadliwa spłuczka. Wściekłą zieleń uzupełniły malownicze zacieki, a ja zaczęłam się zastanawiać, co z tym fantem zrobić. Rozwiązaniem najprostszym jest farba, ale w jakim kolorze? Dobrze byłoby, żeby kolor harmonizował z kolorami w pokojach i, niestety z zabudową w kolorze mahoniu. Bo nie napisałam jeszcze, że cała jedna strona przedpokoju zabudowana jest szafami i pawlaczami, które Rodzinie kojarza się dość jednoznacznie - z wnętrzem jachtu, i to klasyka z lat siedemdziesiątych. Nie chcę nic pstrokatego, kolory w pokojach wystarczą, ale beż? No nie wiem... Beż jest już w salonie :( Biały odpada, bo w przedpokoju ściany są najbardziej narażone na brudzenie. Kicha!
Skoro słabo mi szło z wyborem koloru farby, z desperacji zaczęłam przemyśliwać ponowne użycie tapety i się zaklopsowałam na amen. Wyszło mi, że do prostych, mahoniowych szafek będzie pasowała tapeta w dyskretny, stonowany kolorystycznie wzór kwiatowy. Prościzna. Rzecz w tym, że wymyśliłam sobie kwiaty, jak na sztychach w starych książkach o botanice, a z moich dotychczasowych poszukiwań w różnych sklepach, również internetowych, wynika, że takie tapety... nie istnieją. Do złudzenia przypomina mi to moje lata nastoletnie, kiedy to wymyślałam sobie jakie ubrania chciałabym mieć, i zawsze były to ubranie nie występujące w sklepach. Ten zwyczaj już mi na szczęście minął i teraz potrafię sobie coś w sklepie wybrać, więc z tapetą pewnie będzie podobnie i wybiorę coś, co jest do kupienia i będzie pasowało do mojego przedpokoju.
Po załatwieniu ścian, pozostanie jeszcze tylko zlikwidowanie upiornego "jasnego orzecha" z drzwi wejściowych (pamiątka po sąsiedzie wynajętym swego czasu przez moją Mamę do remontowania mieszkania. Ach, ta moja Mama! Umówiła się z gościem na stawkę godzinową, bez określenia czasu zlecenia. Gdyby nie skończyły się jej pieniądze, prawdopodobnie malowałby do dziś ;) ) i będzie można cyknąć fotki.

Trzymajcie kciuki :)))